گاه می اندیشم...

چندان هم مهم نیست اگر هیچ از دنیا نداشته باشم

همین مرا بس که کوچه ای باشد و باران

وخدا

یی که زلال تر از باران است

چگونه است حال من با غم ها میسازم...

با کنایه ها میسوزم ...

به آدم هایی که مرا شکستند لبخند میزنم...

لبخندی تلخ فقط در اعماق زمین اندازه یه قبر...

فقط یه قبر در دورترین نقطه جهان میخواهم خسته ام ، خسته...

به سلامتی کارگری که وقتی صاحب کارش به ناحق زد تو گوشش....

رفت که لباسش رو عوض کنه بره خونه اما......

یاد خرج مادر مریضش افتاد....

یاد اجاره خونه.....

جهیزیه ی دخترش...

شهریه ی دانشگاه پسرش...

برگشت به صاحب کارش گفت منو ببخشید....

هر ادمی انسان نیست!!

وقتی ادم ها انسان میشوند.دیدن دارند!

ادم ها زندگی میکنند...انسان ها زیبا زندگی میکنند!

ادم ها میشنوند...انسان ها گوش میدهند!

ادم ها میبینند...انسان ها عاشقانه نگاه میکنند!

ادم ها در فکر خودشان هستند...انسان ها به دیگران هم فکر میکنند!

ادم ها به نفس کشیدن فکر میکنند...انسان ها به استفاده از هر نفس!

ادم ها میخواهند شاد باشند...انسان ها میخواهند درست شادی کنند!

ادم ها اسم اشرف مخلوقات را دارند...انسان ها اعمال اشرف مخلوقات را انجام میدهند!

ادم ها انتخاب کرده اند که ادم بمانند...انسان ها تغییر کردن را پذیرفته اند.تا انسان شدند!

ادم ها میتوانند انسان شوند...انسان ها در ابتدا ادم بودند!

ادم ها..انسان ها...ادم ها ادمند...انسان ها انسان!

اما ادم ها وانسان ها هردو انتخاب دارند...اینکه ادم باشند یا انسان!!!

تنها در بستر تنهایی چشم براه دیدن روی ماه تو؛ از خدا خواسته، پر از بیخوابی برای شِنُفتن خبری از تو.. و تو....، بی رحم نباش! تنهایش نگذار! مادر یا پدری که روزی تو را از بهشت خدا امانت گرفتند و وصله دلشان کردند؛ تو شدی پاره تن و چه شب ها که با گریه هایت چیزی درون دلشان سوخت و با خنده هایت سبز شد نهال رابطه.. ولی هیهات از بازی زمانه... از پستی و بلندی چرخ گردون!

میفهمی کودک دیروز؟؟!!

ارامتر تکانش دهید...

مرگ مغزی شده...

باید زودتر دفن شود...

چیزی برای اهدا هم ندارد....

احساسم است...

تادیروز زنده بود...

اما امروز خودم دیدم کسی لهش کرد و رفت....

بنوش به سلامتی اون چندتا شونه که تابوت من رو شونه هاشونه...

سلامتی صوت قران یه بینوا...سلامتی اشکا...سلامتی خاکا...

سلامتی سنگا...سلامتی دل کندنا...سلامتی بغض کردنا...

سلامتی تنهایی زیر خاک...سلامتی روزی که نیستم...

سلامتی روزی که رفیقا فراموشم میکنید...

سلامتی روزی که هیچ یاد وخاطره ای ازم تو ذهن اطرافیانم نمی مونه...

سلامتی اون دسته افرادی که با یادشون زندگی کردم ولی هیچ وقت یادم نبودن...

سلامتی اون همه خاکی که روم میریزن تا بفهمم چقدر سنگنی میکردم رو دله بعضیا..

سلامتی روز اخر زندگیم...

او"مرد "است...

دستهایش ازتو زبرتر و پهن تر است...

صورتش ته ریشی دارد...

جای گریه کردن موهایش سفید می شود...

اوباهمان دستهای زبرش تورا نوازش میکند...

و باهمان صورت ناصاف و ملایم تو رامیبوسد و تو ارام می شوی...

به او سخت نگیر...!

او را خراب نکن...!

او را نامرد نخوان...!

انقدر اورا با پول و ثروتش اندازه نزن...

فقط به او نخ بده تا زمین و زمان را برایت بدوزد...

فقط با او روراست باش تا دنیا را به پایت بریزد...

ان مردی که صحبتش را میکنم خیلی تنهاتر از زن است...

لاک به ناخنهایش نمیزند که هروقت دلش یک جوری شد. دستهایش را بازکند ناخنهایش را نگاه کند وته دلش از خودش خوشش بیاید...

مرد.موهایش بلند نیست که توی بی کسی هایش کوتاهش کند و اینطوری باهمه ی دنیا لج کند...

مرد نمیتواند وقتی دلش گرفت.به دوستش زنگ بزند یک دل سیر گریه کند و سبک شود...

مرد دردهایش را اشک نمیکند.فرو میریزد درقلبی که به وسعت دریاست...

یک وقتهایی...

یک جاهایی...

باید گفت:میم مثل مرد.